Het nut of geen nut van een dagboek - The use or no use of a diary

Dinsdag, de dag na Blue Monday ben ik in een filosofische stemming. Niet zo heel gek als je een week verplicht in quarantaine moet omdat familieleden corona blijken te hebben. Ik dacht dat het ons gezinnetje wel voorbij zou gaan. Een gedachte die de rest van Nederland wellicht met mij deelt. Niets is minder waar. Ik denk dat iedereen wel een tik van corona mee krijgt. Al is het de ultra milde variant. 

De tweede dag van de verplichte quarantaine periode besef je je ineens dat je een leven leidt waarin je als werkende moeder, die ook nog mantelzorger is, continu met 220 kilometer per uur over de snelweg raast. Je beseft je nu dat je nu tot volledige stilstand bent gekomen. En dat is best angstig. Die leegte en stilte (nou de achtergrond geluiden van de Youtube filmpjes van je zoon niet meegerekend). En ja, ik probeer hem ook woorden en sommen bij te brengen, geef hem op tijd te eten en doe spelletjes met hem, maar soms wil hij echt even een filmpje kijken.

S'nachts lig je uren woelend in je bed. Wat kan er gebeuren? 95% van je angsten komen niet uit volgens een wetenschappelijk tijdschrift. Dan maar niet meer naar het nieuws kijken?

Ik ben als enige negatief getest. Als vrouw heb je natuurlijk veel antistoffen? Of niet?

Dan maar al mijn goede voornemens voor 2022 doornemen en tot de conclusie komen dat daar geen structuur in zit.

Hoe doen die andere lachende moeders op Instagram dat toch? Ben ik de enige die zo vreselijk chaotisch is, aan het eind van de week drie volle wasmanden heeft omdat ik dat niet structureel oppak en geen huishoudster heb?

Nee eigenlijk ben ik gewoon een topper! Echt waar! Ik ben van alle markten thuis. Sta om half zeven op om het broodtrommeltje van mijn zoon in orde te maken, maak daarna ontbijt voor mezelf. Kleed me aan zodat ik om stipt 8 uur op mijn werk zit. Uit het werk vandaan ga ik niet zitten, nee ik begin meteen aan het eten om alle hongerige monden een degelijke maaltijd te serveren. Na het eten even koffie en dan eindelijk tijd voor mezelf. Nou eigenlijk ook weer niet. Want dan beginnen de huishoudelijke taken, de was opvouwen, kind naar bed brengen en dat soort dingen. Daarnaast run ik nog een eigen bedrijf en probeer ik een leven als schrijfster te ambiëren. Af en toe een beetje scrollen op mijn telefoon, want daar heb ik overdag geen tijd voor. Om tot de conclusie te komen dat je na 1 dag geen Social Media echt helemaal niks gemist hebt. Behalve als je volledig op de hoogte wilt zijn van de relatie statussen van Celebrity Nederland en buitenland. En naar heel veel selfies met perfecte poses wilt kijken. 

Het huis schoon maken en iets van sporten blijft over voor het weekend. Naast het boodschappen doen, de familie uitjes en de mantelzorg. Een zorg die overigens doordeweeks ook nog terug komt. Pffff...

Maar nu terug naar die stilte...

Zal ik dan toch maar een dagboek bij gaan houden? Het idee dat je jouw ziel en zaligheid in een boek vastlegt dat iemand op elk moment open kan slaan en kan gaan lezen, beangstigt me. Je vertelt alles aan je dagboek toch? Dus ook je dromen en je wensen. Het is eigenlijk een stuk papier waar je dingen op vastlegt. Je vereeuwigt jouw woorden op papier. Alleen dat al is een reden voor een paniekaanval. Want wat blijft er over van jouw mysterieuze brein? Jouw diepste ziel, je innerlijke zieleroerselen. Dat is toch van jou? Er was al zo weinig over van jou, denk je verontwaardigd. Dus dat ook nog delen?

'Open up' is iets wat je veel hoort. Maar 'open up' is werkelijk iets wat bij mij het zweet op m'n voorhoofd doet toveren. Dat is iets wat wij in de familie niet doen met onze oer Friese, nuchtere en Hollandse roots. Nee, je houdt liever de schijn op, want dan ben je sterk en dan kun je ook niet beschadigd raken. Mensen kunnen beter niet teveel van je weten. Waar, denk je dan. 

Het geeft misschien wel inzichten? Maar dat betekent dat je een gecensureerde versie zou moeten maken van jouw dagboek. En ook dat is weer niet heel open en eerlijk. Is dat dan waar 'open up' over gaat? Waarschijnlijk niet. En voor wie eigenlijk? Maar dit is dus iets dat me bezig houdt. 

Want wat we willen bereiken met Djuun is het eerlijke leven. De vrouw zoals ze werkelijk is. En niet alleen maar een Instagram plaatje. Jij mag er zijn! Jij bent mooi zoals je bent en jij bent een topper! Een leven waarbij je in je fancy outfit op de bank zit met perfect gelakte nagels en perfecte make-up, is niet een leven dat veel vrouwen herkennen. Ik althans niet. Een afgetraind lichaam is ook niet iets waar veel vrouwen zich in herkennen.

Mijn nagellak ligt er na een dag af vanwege het werk, schoonmaken, koken en stoeien met mijn kind. Ik heb geen tijd voor perfecte poses op de bank, alhoewel het er zeker leuk uitziet voor het plaatje. Ik ben blij als ik in het weekend een uurtje of twee voor mezelf heb en wil dan niet nog eens met anderen bezig zijn, of met Social Media. En ik denk dat vele vrouwen dat ook herkennen. Dus laten we vooral blijf zijn met onszelf en onszelf een complimentje geven. En toch maar een dagboek bijhouden! Want het heeft gewoon nut, geeft rust en inzichten. Het is een momentje voor jezelf. Kortom, concluderend:

Je bent gewoon een topper, een wereldwijf!

Vergeet dat niet!

Geschreven door Divera

The meaning of keeping a diary

Tuesday, the day after Blue Monday, I'm in a philosophical mood. Not so crazy if you have to quarantine for a week because family members turn out to have corona. I thought our family would pass. A thought that the rest of the Netherlands may share with me. Nothing is less true. I think everyone gets a tick from corona. Even if it is the ultra mild version.

The second day of the mandatory quarantine period, you suddenly realize that you are living a life in which you as a working mother, who is also a caregiver, continuously races along the highway at 220 kilometers per hour. You now realize that you have now come to a complete standstill. And that's pretty scary. That emptiness and silence (not counting the background sounds of your son's Youtube videos). And yes, I also try to teach him words and sums, feed him on time and play games with him, but sometimes he really wants to watch a movie.

Then go through all my good intentions for 2022 and come to the conclusion that there is no structure in it.

How do those other smiling mothers on Instagram do that? Am I the only one who is so terribly chaotic, has three full laundry baskets at the end of the week because I don't do it structurally and don't have a housekeeper?

No, actually I'm just a topper! Really and truly! I am multi-disciplined. Get up at half past six to fix my son's lunch box, then make myself breakfast. Dress me so that I am at work by 8 am sharp. I don't sit down from work, no I immediately start eating to serve all hungry mouths a decent meal. After dinner some coffee and then finally time for myself. Well, actually not. Because then the household chores, folding the laundry, putting the child to bed and things like that start. I also run my own company and I aspire to be a writer. Every now and then a little scrolling on my phone, because I don't have time for that during the day. To come to the conclusion that after 1 day of no Social Media you really haven't missed anything. Unless you want to be fully informed about the relationship status of Celebrity Netherlands and abroad. And want to look at a lot of selfies with perfect poses.

Cleaning the house and some sports is left over for the weekend. In addition to shopping, family outings and informal care. A concern that also returns during the week. Pffff...

But now back to that silence...

Should I keep a diary then? The idea of ​​capturing your soul and bliss in a book that someone can open and read at any time terrifies me. You tell everything to your diary, right? So also your dreams and your wishes. It's basically a piece of paper that you record things on. You immortalize your words on paper. That alone is a reason for a panic attack. Because what remains of your mysterious brain? Your deepest soul, your inner soul emotions. That's yours isn't it? There was so little left of you, you think indignantly. So share that too?

'Open up' is something you hear a lot. But 'open up' is really something that makes me sweat on my forehead. That's something we don't do in the family with our primal Frisian, down-to-earth and Dutch roots. No, you prefer to keep up appearances, because then you are strong and you cannot be damaged. People shouldn't know too much about you. So true, you think.

It might give insights? But that means you should make a censored version of your diary. And that again is not very open and honest. So is that what 'open up' is all about? Probably not. And for whom anyway? But this is something that concerns me.

Because what we want to achieve with Djuun is the honest life. The woman as she really is. And not just an Instagram picture. You can be there! You are beautiful the way you are and you are the best! A life where you sit on the couch in your fancy outfit with perfectly painted nails and perfect make-up is not a life that many women recognize. At least not me. A toned body is also not something that many women identify with.

My nail polish comes off after a day because of work, cleaning, cooking and playing around with my child. I don't have time for perfect poses on the couch, although it sure looks nice for the picture. I'm happy if I have an hour or two to myself during the weekend and then don't want to be busy with others, or with Social Media. And I think many women recognize that too. So let's be with ourselves and give ourselves a compliment. And keep a diary anyway! Because it is simply useful, gives peace and insights. It's a moment for yourself. In short, in conclusion:

You're just a topper, a world woman!

Remember that!

written by Divera