Blog Layout
Hoe mensen werken? How people work?
Divera • 17 juni 2020
Wat is er aan de hand met het menselijk brein? What is going on with the human brain?
Misschien zijn het de sterrenstanden, wellicht de ontwikkelingen die er nu rondom ons spelen? Mijn brein werkt in ieder geval in overuren! Want nu er een enorme roep om ons heen is voor gelijkheid ongeacht kleur, afkomst of voorkeur, ga je jezelf afvragen in hoeverre jij ook oordeelt.
Die zwarte man die geen werk heeft; is hij gewoon te lui om te werken of kreeg hij de kans niet? Zou hij wel willen? Misschien hebben we er wel een oordeel over.
De zwarte vrouw die gaat winkelen met een groepje vriendinnen. Gaan ze gewoon winkelen of heb je het idee dat ze de winkels leeg roven? Maakt het uit welke kleur ze hebben? Is het een oordeel of is het gewoon zo dat ons brein zo werkt? Let je nu extra op haar? is het gebaseerd op jouw ervaringen? Is het reeel?
Het is eigenlijk vreemd hoe ons brein werkt. En welke oordelen we hebben. En eerlijk waar; we doen het allemaal. En niet alleen om een kleur. Ook vrouwen worden nog steeds gediscrimineerd. In het bedrijfsleven bereiken vrouwen vaak de top niet terwijl ze er wel de capaciteiten voor hebben. Daarnaast verdienen ze minder dan hun mannelijke collega's in dezelfde functie. Is dit omdat we nog steeds vinden dat de vrouw thuis hoort te zijn met de kinderen? Onze oma's werden ontslagen als ze gingen trouwen met hun man. Want, vond men, en vooral de werkgever; het werd tijd om voor het huishouden te zorgen en kinderen te baren. En echt, dit is ook nog geen vijftig jaar terug.
Zo worden we generatie op generatie lang geprogrammeerd in onze normen en waarden. Door in eerste instantie onze komaf, onze ouders en opvoeding, maar ook door de maatschappij. De scholen, de ideeen die door de media geventileerd worden. Maar ook onze ervaringen. En op een of andere manier heb ik het gevoel dat ik daar persoonlijk over wil zijn. Terwijl het bijna crimineel aanvoelt om m'n verhaal te vertellen in het licht van alle opstanden die er zijn. Toch denk ik dat ik het mag vertellen, met alle respect voor wat er nu gebeurt. Vooral omdat ik het jaren voor me gehouden heb, en me geschaamd heb het te vertellen.
Zo worden we generatie op generatie lang geprogrammeerd in onze normen en waarden. Door in eerste instantie onze komaf, onze ouders en opvoeding, maar ook door de maatschappij. De scholen, de ideeen die door de media geventileerd worden. Maar ook onze ervaringen. En op een of andere manier heb ik het gevoel dat ik daar persoonlijk over wil zijn. Terwijl het bijna crimineel aanvoelt om m'n verhaal te vertellen in het licht van alle opstanden die er zijn. Toch denk ik dat ik het mag vertellen, met alle respect voor wat er nu gebeurt. Vooral omdat ik het jaren voor me gehouden heb, en me geschaamd heb het te vertellen.
Mijn leven, en dat van mijn broer, bestaat uit een take 1 en een take 2 van een filmset. We groeiden op in een gezin met een vader en een moeder. Vader werkte, moeder zorgde voor de kinderen. We hadden het goed, zaten op vele sporten en hadden aanzien in het gebied waar we woonden. Ik was populair, had leuke vriendjes en vriendinnetjes en bleek getalenteerd te zijn als potentieel ballerina. Ik werd geselecteerd voor een speciale opleiding, zodat ik intern kon gaan en me volledig op het dansen kon storten.
Tot de dag dat er zich een drama afspeelde. Tot de dag dat er een jonge vrouw werd vermoord en mijn vader, samen met enkele andere mannen, als potentiele verdachte werd gezien. Er gebeurde weinig moorden in die tijd en het een werd grote mediahype op het Nederlandse nieuws. De kranten stonden bol van de artikelen en in alle tijdschriften was er wel een of ander onzinnig interview te lezen. Ons hele leven stond op zijn kop. De hele stad had het erover en we werden vermeden als een plaag. Te pijnlijk om over te praten. Niemand wist zich een houding aan te nemen.
Het huwelijk van mijn ouders stond al langer onder druk en kon dit laatste zetje niet aan. Mijn broer en ik belandde in filmset 2 van ons leven. Van de een op andere dag gingen m'n ouders scheiden, zat mijn vader vast voor verhoor, gingen we verhuizen naar een flat in een achterbuurt en kwam ik op een nieuwe school terecht. Van een zogenaamd veilig leven, gingen we naar een buurt waar voornamelijk gekleurde mensen woonden. Er was armoede en achterstand. Er was gevaar op straat. Mijn school werd een multiculturele school en veranderde snel van een witte school in een school met voornamelijk buitenlandse kinderen. Dit was helaas wel terug te herleiden in het niveau van de school. Taal bleef ook erg achter omdat veel kinderen bijles in Nederlands nodig hadden. Van mijn ballerina opleiding kwam niks meer terecht. Er was geen geld en tijd voor. We hebben er zo'n vier jaar gewoond. In die vier jaar ben ik ongeveer drie keer ontsnapt aan een verkrachting. Hier zat ook een donkere Afrikaanse man bij die me tot in de flat aan toe achtervolgde, maar eerlijk is eerlijk. Ik ben ook door een blanke man bedreigd en bijna aangerand. Beiden mannen zijn daadwerkelijk later betrapt met een ander kind en ook veroordeeld. Twee jaar voor de blanke man, en hij stond weer op straat.
Ik ontwikkelde een soort intuitie voor onveilige situaties op straat en maakte nieuwe vrienden. Kinderen passen zich heel snel aan. Als er gevaar was of er stonden groepjes minder leuke gasten bij elkaar, dan wist ik die van tevoren al te localiseren en te vermijden. Ik had ook een Marokkaans vriendinnetje die helaas later in de problemen kwam en ik ook niet meer terug gezien heb. De geruchten gingen dat ze naar Marokko was gestuurd om te trouwen met de man die voor haar "uitgezocht" was. Best heftig voor een meisje dat inmiddels al helemaal geintegreerd was in de Nederlandse cultuur.
Ik vertel het verhaal niet om te klagen, of om zielig of begrepen te worden. Want dat heb ik nooit gewild. Ik heb altijd een winnaar willen zijn. De familie heeft zich helemaal aan de situatie ontworsteld en m'n vader is jaren later vrijgesproken met nieuw bewijs. Helaas was ik toen wel al volwassen en had ik heel wat situaties meegemaakt waarbij er over ons gezin werd geoordeeld.
Dus naast het kleurtje op iemands gezicht, kan je ook als gezinslid ergens op aangekeken worden terwijl je er absoluut niks mee te maken had. Want laten we eerlijk zijn; bij ons kwam niemand over de vloer.
Dus naast het kleurtje op iemands gezicht, kan je ook als gezinslid ergens op aangekeken worden terwijl je er absoluut niks mee te maken had. Want laten we eerlijk zijn; bij ons kwam niemand over de vloer.
We waren een raar gezin. M'n vader werd verdacht van een moord. Laten we maar niet bij dat meisje thuis gaan spelen. En wanneer er wel vriendinnetjes langs kwamen of ik bij hun thuis, werd ik uitgehoord door hun ouders omdat ze zelf zo nieuwsgierig waren. Ik kan me dus heel goed voorstellen hoe het is om beoordeeld te worden op iets waar je absoluut geen fuck aan kan doen. Alhoewel ik niet donker ben en het verder oke vind hoe ik ben. En ook geen oordelen heb overgehouden aan de ervaringen die ik heb opgedaan in mijn jeugd. Het heeft mijn geest juist verruimd, en een vechter van me gemaakt. Want tot de dag van vandaag voel ik er nog oordelen van mensen over. Ontslag na ontslag ging ik weer verder op zoek naar wat nieuws. En ik kan je zeggen dat ik wel voelde dat er over me geroddeld werd. Want de bekrompen geest van de mens is me o zo duidelijk geworden. Daarom hoop ik dat deze beweging in ieder geval een bewustzijn creeert, waarbij we mensen kunnen accepteren zoals ze zijn. Ons open kunnen stellen en onze mening en brein kunnen herzien. Ik vergelijk het met het herprogrammeren van het universele brein van de maatschappij. Terwijl ik dit schrijf voel ik het zweet van me af druipen, want pfff, bij ons zit er een juk op om het er niet over te hebben. Maar ik heb het nu toch verteld. Fuck you! Ontsla me, oordeel over me, roddel over me, vind me zielig. Ik sta erboven. Een vuist tegen discriminatie van welke vorm dan ook! De wereld wordt er niet slechter van zolang het in alle redelijkheid gebeurt.
What's going on with the human brain?
Maybe it is the star positions, perhaps the developments that are happening around us now? At least my brain works in overtime! Because now that there is a huge call for equality regardless of color, origin or preference, you are going to ask yourself to what extent you also judge.
That black man who has no work; is he just too lazy to work or didn't he get a chance? Would he like to? We may have an opinion on it.
The black woman who goes shopping with a group of friends. Do they just go shopping or do you feel like they are robbing the shops empty? Does it matter what color they are? Is it a judgment or is it just that our brain works like this? Are you paying extra attention to her? is it based on your experiences? Is it real?
That black man who has no work; is he just too lazy to work or didn't he get a chance? Would he like to? We may have an opinion on it.
The black woman who goes shopping with a group of friends. Do they just go shopping or do you feel like they are robbing the shops empty? Does it matter what color they are? Is it a judgment or is it just that our brain works like this? Are you paying extra attention to her? is it based on your experiences? Is it real?
It is actually strange how our brain works. And what judgments we have. And honestly; we all do. And not just about a color. Women are also still subject to discrimination. In business, women often don't reach the top while they have the capabilities. In addition, they earn less than their male colleagues in the same position. Is this because we still think the woman should be at home with the kids? Our grandmothers were fired when they married their husbands. Because, they thought, and especially the employer; it was time to take care of the household and bear children. And really, this is less than fifty years ago.
This is how we are programmed in our standards and values from generation to generation. Initially by our background, our parents and upbringing, but also by society. The schools, the ideas ventilated by the media. But also our experiences. And somehow I feel like I want to be personal about that. While it almost feels criminal to tell my story in the light of all the rebellions out there. Still, I think I can tell, with all due respect for what is happening now. Especially since I've kept it in front of me for years, and I'm ashamed to tell it.
This is how we are programmed in our standards and values from generation to generation. Initially by our background, our parents and upbringing, but also by society. The schools, the ideas ventilated by the media. But also our experiences. And somehow I feel like I want to be personal about that. While it almost feels criminal to tell my story in the light of all the rebellions out there. Still, I think I can tell, with all due respect for what is happening now. Especially since I've kept it in front of me for years, and I'm ashamed to tell it.
My life, and that of my brother, consists of a take 1 and a take 2 of a film set. We grew up in a family with a father and a mother. Father worked, mother took care of the children. We were well, sat or practiced many sports and had prestige in the area where we lived. I was popular, had nice boyfriends and girlfriends and turned out to be talented as a potential ballerina. I was selected for a special training so that I could go internally and fully immerse myself in dancing.
Until the day a drama unfolded. Until the day a young woman was murdered and my father, along with some other men, was seen as a potential suspect. Few murders happened at that time and it became a big media hype on the Dutch news. The newspapers were full of articles and in all magazines there was some nonsensical interview. Our whole life was turned upside down. The whole city was talking about it and we were avoided as a plague. Too painful to talk about. No one managed to adopt an attitude.
Until the day a drama unfolded. Until the day a young woman was murdered and my father, along with some other men, was seen as a potential suspect. Few murders happened at that time and it became a big media hype on the Dutch news. The newspapers were full of articles and in all magazines there was some nonsensical interview. Our whole life was turned upside down. The whole city was talking about it and we were avoided as a plague. Too painful to talk about. No one managed to adopt an attitude.
My parents' marriage had been under pressure for some time and could not handle this last push. My brother and I ended up in movie set 2 of our lives. One day my parents got divorced, my father was trapped for questioning, we moved to a flat in a slum and I ended up in a new school. From a supposedly safe life, we went to a neighborhood where mainly colored people lived. There was poverty and backwardness. There was danger on the street. My school became a multicultural school and quickly changed from a white school to a school with mainly foreign children. Unfortunately, this could be traced back to the level of the school. Language was also very lagging because many children needed tutoring in Dutch. Nothing came of my ballerina training anymore. There was no money or time. We lived there for about four years. In those four years I escaped rape about three times. This included a dark African man who chased me all the way to the flat, but to be honest. I have also been threatened and almost assaulted by a white man. Both men were actually later caught with another child and also convicted. Two years for the white man, and he was back on the street.
I developed a kind of intuition for unsafe situations on the street and made new friends. Children adapt very quickly. If there was danger or groups of less nice guests were gathered, I knew how to locate and avoid them in advance. I also had a Moroccan girlfriend who unfortunately got into trouble later and I have not seen her again. Rumors had it that she had been sent to Morocco to marry the man who had been "selected" for her. Quite violent for a girl who was already fully integrated in Dutch culture.
I developed a kind of intuition for unsafe situations on the street and made new friends. Children adapt very quickly. If there was danger or groups of less nice guests were gathered, I knew how to locate and avoid them in advance. I also had a Moroccan girlfriend who unfortunately got into trouble later and I have not seen her again. Rumors had it that she had been sent to Morocco to marry the man who had been "selected" for her. Quite violent for a girl who was already fully integrated in Dutch culture.
I don't tell the story to complain, or to be pitiful or understood. Because I never wanted that. I always wanted to be a winner. The family has completely wrestled from the situation and my father was acquitted years later with new evidence. Unfortunately, I was already an adult at the time and had experienced many situations in which our family was judged.
So in addition to the color on someone's face, you can also be looked at as a family member while you had absolutely nothing to do with it. Because let's be honest; no one visited us.
We were a weird family. My father was suspected of a murder. Let's not play at that girl's house. And when friends came by or I came to their house, I was interrogated by their parents because they were so curious themselves. So I can imagine what it is like to be judged on something that you absolutely can't do a fuck about. Although I'm not dark and I think it's okay how I am. Nor have I left any judgments about the experiences I have had in my youth. It just broadened my mind and turned me into a fighter. Because until today I still feel judgments from people about it. Dismissal after dismissal I continued to look for something new. And I can tell you I felt gossip about me. Because the narrow mind of man has become so clear to me. Therefore, I hope that this movement at least creates a consciousness in which we can accept people as they are. Open ourselves up and revise our opinion and brain. I compare it to reprogramming the universal brain of society. As I write this I feel the sweat dripping away from me, because phew, we have a yoke on us not to talk about it. But I have told you now. Fuck you! Fire me, judge me, gossip about me, find me pathetic. I'm above it. A fist against discrimination of any kind! It will only be for the better. But do it peaceful :)
So in addition to the color on someone's face, you can also be looked at as a family member while you had absolutely nothing to do with it. Because let's be honest; no one visited us.
We were a weird family. My father was suspected of a murder. Let's not play at that girl's house. And when friends came by or I came to their house, I was interrogated by their parents because they were so curious themselves. So I can imagine what it is like to be judged on something that you absolutely can't do a fuck about. Although I'm not dark and I think it's okay how I am. Nor have I left any judgments about the experiences I have had in my youth. It just broadened my mind and turned me into a fighter. Because until today I still feel judgments from people about it. Dismissal after dismissal I continued to look for something new. And I can tell you I felt gossip about me. Because the narrow mind of man has become so clear to me. Therefore, I hope that this movement at least creates a consciousness in which we can accept people as they are. Open ourselves up and revise our opinion and brain. I compare it to reprogramming the universal brain of society. As I write this I feel the sweat dripping away from me, because phew, we have a yoke on us not to talk about it. But I have told you now. Fuck you! Fire me, judge me, gossip about me, find me pathetic. I'm above it. A fist against discrimination of any kind! It will only be for the better. But do it peaceful :)
December 2024 - afsluiten van een roerig jaar
Herfst vibes
Speciale aanbieding Astro Almanak en voorspellingen juni 2024
Nu in de pre order: het kookboek Kom-eten bij Djuun!
Zoneclips van 8 april 2024
Jouw persoonlijke Valentijn aanbieding!
Djuun aanwezig op Spirit Days 17&18 februari 2024
Het jaar 2024!
Kerst en Volle Maan 27 december 2023
Your Lucky Charm Prognose 2024 samen met de agenda!